A-lijn met plooi in warm geel en turqoise

Ooit zag ik dit meisje op pinterest en werd ik meteen verliefd op haar jurkje. 

Sinds die dag heb ik het plan opgevat om ook zo'n kleedje te maken. De keuze van de kleuren vond ik niet zo simpel. Uiteindelijk koos ik voor turquoise en warm geel (de stoffenkamer).

Let ook even op de nieuwe schoenen die deze prinses doen glimmen van trots. Ze zijn immers 'roze'... 

Stilstaan was er niet echt bij op onze fotoshoot, getuige de wilde lokken, maar we weten nu ook dat het kleedje perfect is om in te spelen.

Overlocktest

Zaterdag ging ik voor het eerst aan de slag met de overlock van een vriendin. Om dit geweldig ding uit te testen maakte ik een rokje.

Twee stroken katoen (buitenstof en voering), een boordband en een kwartier tijd. Meer heb je niet nodig om dit schattig ding tevoorschijn te toveren.

En terwijl ik de jongste dochter blij maakte, maakte mijn vriendin een Disney-haarband voor de oudste.
Iedereen tevreden!

Wij durven al...

Wij durven al dromen van de zomer. Van zachte zomerbriesjes en blote voetjes in het zand. Van zalige zomerjurkjes en de zon op onze huid. Droom maar lekker met ons mee...

Als ze altijd zo braaf zou zijn als ze er uit ziet dan was mijn leven een heel stuk eenvoudiger :)

Deze keer maakte ik twee zakjes in het kleedje. 

En een strikje voor in het haar.

Voila, nu nog wat zon en dan kunnen we naar buiten met blote armpjes en beentjes!

Blauw jurkje

Ongeveer twee maanden geleden begon ik er aan. Aan een mooi blauw kleedje met rode voering.

Eerst zorgvuldig de stoffen uitgezocht, een model gekozen en met goede moed de patroondelen geknipt.

Tot daar ging alles vlot. Maar toen begon ik zoals gewoonlijk te stressen... Want het moest echt wel in orde zijn deze keer. 

Tientallen keren ben ik er aan begonnen en heb ik het na een kwartiertje weer weggelegd. Maar we zijn er toch geraakt!

Op Kerstdag was het dan zover, ze mocht haar nieuwe kleedje aandoen. Het enthousiasme van haar kant was beperkt... En bij het openmaken van het eerste kerstcadeautje (een pyjama) werd er snel van tenue gewisseld.
Op nieuwjaardag dan maar opnieuw geprobeerd. En toen wilde ze het zelfs niet aandoen!
Het kleedje bleef in de kast hangen tot vanmorgen. Want vandaag was ze vastbesloten: dit kleedje zou ze aandoen om naar school te gaan!
Ik zei niet neen want geef toe, een kleedje dat zo veel bloed, zweet en tranen (bij wijze van spreken hé) heeft gekost, moet toch gedragen worden.

En zo vertrok ze, heel tevreden, met haar nieuw kleedje naar school. Klaar om haar zusje te begeleiden op haar eerste schooldag! 

Mijn eerste tricotproject 'ge-durf-het-zelfd'

Eloïse houdt van los en gezellig. Geen knopen en spannende truitjes voor deze jongedame! Ik wist dus dat ik haar blij zou maken met dit 'joggingske'.

Ik begon met het broekje omdat ik gek werd van het feit dat ze geen jeansbroekjes meer wou aandoen. 

En ik was eigenlijk best trots op het resultaat...

Toen ik het boek 'Stof voor durf-het-zelvers' kocht, wilde ik ook meteen de trui met kap maken, met een gezellig berenvachtje in de kap. Met veel stress en weinig vertrouwen ben ik er aan begonnen... En toen het klaar was en ik mijn model zocht om het ensemble eens te passen... kreeg ik de trui niet over haar hoofd!!! Het zal wel aan mij gelegen hebben. Ik heb er dan maar een stukje in geknipt, omgeplooid en zo een soort V-kraagje gecreëerd. 

Ik ben mijn post al enkele weken aan het uitstellen omdat ik wacht op een moment dat goed licht en een vrolijk, uitgerust en enthousiast model samenvallen. Maar dat is nog niet gebeurd.

En ik denk dat jullie met deze foto's ook wel een idee hebben van hoe het er uit ziet hé?

Happy holidays!

Niets zo leuk als een brievenbus vol kerstkaartjes. Ik ben de voorbije dagen met groot enthousiasme naar de brievenbus gesneld om de oogst te bewonderen. En ook wij doen mee met deze leuke traditie. 

Dit kaartje ging op de bus met een lieve wens naar vrienden en familie. En nu zijn mijn blogvrienden aan de beurt! Ik wens jullie allemaal heel fijne feesten toe, geniet van de kerstsfeer en van elkaar!

Geduld

'Geduld is een mooie deugd.' Een wijsheid die we van tijd tot tijd eens horen passeren. Maar klopt dit wel?
Ik denk dat menig ouder het hier niet mee eens is want het geduld van hun lieve kindertjes werd dit jaar slechts matig op de proef gesteld. Ik merkte (facebookgewijs) namelijk dat heel wat kindjes al op 1 of 2 december een goed gevulde schoen mochten ontvangen!

Toegegeven, ik had ook zin om overstag te gaan en de schoentjes zaterdagavond al aan de haard te placeren, maar iets in mij hield me tegen. We hadden nu zo'n mooie aftelkalender gemaakt die nog heel wat blanco vakjes telde voor we bij de schoen zouden terecht komen. En de papflessen zouden afgegeven worden en we waren daar allen nog niet helemaal (mentaal) op voorbereid.
En daarnaast wilde ik mijn kinderen dus ook die 'deugd' aanleren die geduld zou moeten zijn.

Nu ben ik ook geen onmens en steeds bereid tot compromissen (vooral als ze mij goed uitkomen) en daarom mochten mijn dochters vanmorgen hun schoentje klaarzetten zodat bij thuiskomst om 16u hun papflessen gewisseld zouden zijn tegen een hoop speelgoed en lekkers.
En zo geschiedde...

De sint bracht bij ons twee types speelgoed: 'mama-approved' en 'kids-approved'. Mijn dochters houden nogal van gemeen speelgoed van het prinsessentype in schreeuwerig roze en paars. Terwijl mama playmobil en de schooltas van Skip Hop verkiest. 

Voor elk wat wils dus ten huize 'lafillegentille'.

Nu vraag ik mij nog af, wat was voor jullie kinderen het favoriete stuk speelgoed dat de sint dit jaar bracht?