éénschouderjurk

Vorige week maakte ik voor Céleste een leuk jurkje met één schouderbandje.

Zoals gewoonlijk uit het hoofd getekend zonder dat er een patroon aan te pas kwam. Daardoor moest ik wel even retoucheren want het bovenstukje bleek een stuk te breed. 

Maar uiteindelijk zijn we beiden tevreden met het resultaat.

Een heel eenvoudig bloesje... voor mezelf!

Toen ik vorig jaar begon met kleertjes naaien voor mijn dochters, hoopte ik dat ik snel ook iets voor mezelf zou kunnen/durven maken. Een vrouwenlichaam is nu eenmaal iets moeilijker te kleden dan een  kinderlijfje dat gewoon 'rechtdoor' loopt. Dit probleem loste ik op door een bloesje te maken in een recht model. Eigenlijk zou het nog wat losser mogen vallen maar oordeelt u vooral zelf...

A-lijn met plooi in warm geel en turqoise

Ooit zag ik dit meisje op pinterest en werd ik meteen verliefd op haar jurkje. 

Sinds die dag heb ik het plan opgevat om ook zo'n kleedje te maken. De keuze van de kleuren vond ik niet zo simpel. Uiteindelijk koos ik voor turquoise en warm geel (de stoffenkamer).

Let ook even op de nieuwe schoenen die deze prinses doen glimmen van trots. Ze zijn immers 'roze'... 

Stilstaan was er niet echt bij op onze fotoshoot, getuige de wilde lokken, maar we weten nu ook dat het kleedje perfect is om in te spelen.

Overlocktest

Zaterdag ging ik voor het eerst aan de slag met de overlock van een vriendin. Om dit geweldig ding uit te testen maakte ik een rokje.

Twee stroken katoen (buitenstof en voering), een boordband en een kwartier tijd. Meer heb je niet nodig om dit schattig ding tevoorschijn te toveren.

En terwijl ik de jongste dochter blij maakte, maakte mijn vriendin een Disney-haarband voor de oudste.
Iedereen tevreden!

Wij durven al...

Wij durven al dromen van de zomer. Van zachte zomerbriesjes en blote voetjes in het zand. Van zalige zomerjurkjes en de zon op onze huid. Droom maar lekker met ons mee...

Als ze altijd zo braaf zou zijn als ze er uit ziet dan was mijn leven een heel stuk eenvoudiger :)

Deze keer maakte ik twee zakjes in het kleedje. 

En een strikje voor in het haar.

Voila, nu nog wat zon en dan kunnen we naar buiten met blote armpjes en beentjes!

Blauw jurkje

Ongeveer twee maanden geleden begon ik er aan. Aan een mooi blauw kleedje met rode voering.

Eerst zorgvuldig de stoffen uitgezocht, een model gekozen en met goede moed de patroondelen geknipt.

Tot daar ging alles vlot. Maar toen begon ik zoals gewoonlijk te stressen... Want het moest echt wel in orde zijn deze keer. 

Tientallen keren ben ik er aan begonnen en heb ik het na een kwartiertje weer weggelegd. Maar we zijn er toch geraakt!

Op Kerstdag was het dan zover, ze mocht haar nieuwe kleedje aandoen. Het enthousiasme van haar kant was beperkt... En bij het openmaken van het eerste kerstcadeautje (een pyjama) werd er snel van tenue gewisseld.
Op nieuwjaardag dan maar opnieuw geprobeerd. En toen wilde ze het zelfs niet aandoen!
Het kleedje bleef in de kast hangen tot vanmorgen. Want vandaag was ze vastbesloten: dit kleedje zou ze aandoen om naar school te gaan!
Ik zei niet neen want geef toe, een kleedje dat zo veel bloed, zweet en tranen (bij wijze van spreken hé) heeft gekost, moet toch gedragen worden.

En zo vertrok ze, heel tevreden, met haar nieuw kleedje naar school. Klaar om haar zusje te begeleiden op haar eerste schooldag! 

Mijn eerste tricotproject 'ge-durf-het-zelfd'

Eloïse houdt van los en gezellig. Geen knopen en spannende truitjes voor deze jongedame! Ik wist dus dat ik haar blij zou maken met dit 'joggingske'.

Ik begon met het broekje omdat ik gek werd van het feit dat ze geen jeansbroekjes meer wou aandoen. 

En ik was eigenlijk best trots op het resultaat...

Toen ik het boek 'Stof voor durf-het-zelvers' kocht, wilde ik ook meteen de trui met kap maken, met een gezellig berenvachtje in de kap. Met veel stress en weinig vertrouwen ben ik er aan begonnen... En toen het klaar was en ik mijn model zocht om het ensemble eens te passen... kreeg ik de trui niet over haar hoofd!!! Het zal wel aan mij gelegen hebben. Ik heb er dan maar een stukje in geknipt, omgeplooid en zo een soort V-kraagje gecreëerd. 

Ik ben mijn post al enkele weken aan het uitstellen omdat ik wacht op een moment dat goed licht en een vrolijk, uitgerust en enthousiast model samenvallen. Maar dat is nog niet gebeurd.

En ik denk dat jullie met deze foto's ook wel een idee hebben van hoe het er uit ziet hé?